Met enige regelmaat duiken er in de media berichten op over de stand van zaken in het faillissement van vastgoedgigant Eurocommerce, de vele daaraan gelieerde vennootschappen en hun voormalige eigenaar Ger Visser. De teneur van al die stukken is altijd hetzelfde: er is weer eeens een vonnis, al dan niet in kort geding gewezen, dat door de curatoren of banken is gewonnen en waarvan de strekking is dat Visser in het zicht van al die faillissementen vermogensbestanddelen heeft “laten verdwijnen”.
Eerst waren het een stuk of 12 Ferrari’s, vervolgens Hotel de Roskam in Gorssel, een jacht in de Mediterranee, bedrijfspanden, hypotheken, de auto’s waarin de Vissertjes rijden en de huizen waarin ze wonen en als voorlopig klapstuk de paardjes die vele miljoenen moeten opbrengen . Allemaal kort voor het faillissement voor een appel en een ei verpatst of onderdeel geworden van een schimmige schijnconstructie met als enig doel ze te onttrekken aan het zicht van boedel en schuldeisers. In al die vonnissen komt de rechtbank tot de conclusie dat sprake is van onttrekking aan de boedel, benadeling van schuldeisers, paulianeus handelen en ga zo maar door. Daar komt nog bij dat de administratie volgens de curatoren niet op orde en beneden de maat was. Voor de liefhebber: alle faillissementsverslagen zijn in te zien op de website van JPR Advocaten: www.jpr.nl . Smullen!
Uiteraard hebben curatoren aangifte gedaan van bedrieglijke bankbreuk, valsheid in geschrift en wat dies meer zij. Toch heeft ome Ger maar 1 of 2 dagen vastgezeten in het kader van het door justitie opgestarte strafrechtelijk onderzoek. Ondanks zijn vrijlating gaat het onderzoek door. Weliswaar leggen al die civiele rechters andere maatstaven aan dan de strafrechter, maar hoe moeilijk kan het, gelet op de onderstaande tekst nu zijn:
Als schuldig aan bedrieglijke bankbreuk wordt gestraft hetzij met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren en geldboete van de vijfde categorie, hetzij met één van deze straffen, hij:
die in staat van faillissement is verklaard, indien hij ter bedrieglijke verkorting van de rechten van zijn schuldeisers:
1. hetzij lasten verdicht heeft of verdicht, hetzij baten niet verantwoord heeft of niet verantwoordt, hetzij enig goed aan de boedel onttrokken heeft of onttrekt;
2 .enig goed hetzij om niet, hetzij klaarblijkelijk beneden de waarde heeft vervreemd;
3 .ter gelegenheid van zijn faillissement of op een tijdstip waarop hij wist dat het faillissement niet kon worden voorkomen, een van zijn schuldeisers op enige wijze bevoordeeld heeft of bevoordeelt;
4 .niet voldaan heeft of niet voldoet aan de op hem rustende verplichtingen ten opzichte van het voeren van een administratie ingevolge artikel 15i van Boek 3 van het Burgerlijk Wetboek, en het bewaren en te voorschijn brengen van boeken, bescheiden en gegevensdragers in dat artikel bedoeld;
Naar het zich laat aanzien blijven banken, fiscus en andere crediteuren, in de verschillende faillissementen achter met vorderingen die totaal honderden miljoenen euro’s zullen bedragen. Afgaande op de faillissementsverslagen en de vorengenoemde vonnissen, ziet het er naar uit dat Visser sr. in ieder geval heeft geprobeerd een substantieel deel daarvan naar zichzelf en zijn familie toe te harken voor het te laat was. Paardjes naar zoonlief, De Roskam naar dochterlief, huis naar de stichting Sayonara (lachen!) en ga zo maar door.
Uiteraard is een en ander een complexe boel, uiteraard moet een en ander worden uitgezocht en uiteraard kost dat tijd. Maar waarom mag Visser dat allemaal in vrijheid afwachten? Als “mijn” veelplegertjes voor de diefstal van een paar sokken of twee pakken kipfilet een paar weken de bak indraaien? Is het onderzoek niet een grond voor voorlopige hechtenis? Is er, gelet op de stelselmatige en lichtvaardige wijze waarop de feiten lijken te zijn gepleegd geen ernstige vrees voor herhaling? Of gelden dat soort gronden alleen voor de losers onder ons en niet voor quasi nette meneren in veel te dure pakken. Waarom mogen die in hun paleizen blijven wonen en in hun ordinaire auto’s blijven rijden?
Toen een fotograaf van De Stentor onlangs een foto van De Roskam wilden maken n.a.v. het uitgesproken faillissement, kwam Visser net met paard en wagen voorbij. Niks aan de hand. (foto: Jan Houwers)
